“Ey Türk Milleti. Benim cansız bedenimi Anıtkabir’e defnettiniz, milli bayramlarda ve diğer özel günlerde, özellikle ölüm yıldönümüm olan 10. Kasımlarda, kabrime gelerek, beni anıyorsunuz, mutlu oluyorum. Hepinize teşekkürler ediyorum. Ancak, ülkenin gidişatı beni çok endişelendiriyor, hiç huzurlu yatmıyorum. Herkesin ağzında bir ATATÜRK sözüdür gidiyor. Görünüşe bakarsanız; herkes, beni seviyor ve ATATÜRK'çü olduğunu savunuyor. Ama ben, kimlerin ve hangi kesimlerin beni sevmediklerini çok iyi biliyorum, inanın bana, bir kesimin beni sevmemelerine hiç de üzülmüyorum, hatta seviniyorum. Herkesin beni sevmesini, ilkelerimi benimsemesini de beklemiyorum, bu benim için akılcı ve gerçekçi bir beklenti olamaz. Kalben, beni çok sevdiklerinden emin olduğum, bir araya geldiklerinde “Mustafa Kemal'in, ATATÜRK'ün askerleriyiz” diye slogan atıp bağırarak, sonra hiçbirşey olmamış gibi susarak, seslerini çıkaramayanlaradır, benim...